We mogen ( en gaan, toch?) komende week gaan stemmen. Ik ook. Alleen ga ik voordat ik ga stemmen nog éven weer een dag met kleuters werken. Noem het een late roeping, maar ik vind het (ze) geweldig. Helemaal in deze tijd van verwondering, magie, spannend én leuk. Geloven in dingen die niet bestaan: Sinterklaas en een politieke partij die onderwijs op de eerste plaats heeft gezet in zijn programma. Ze bestaan allebei niet, alleen in het hoofd van degenen die daar nog wel in geloven. Kleuters. Jong en oud. Het politieke onbenul als het gaat om onderwijs, droop de laatste weken van de beeldbuis en het computerscherm af. Ik zal u de holle retoriek besparen, waar ik me enorm aan geërgerd heb. Dat dan weer wel. Dat schiet namelijk niet op. Ik heb nog nooit eerder zoveel politiek geleuter aan mogen horen over artikel 23 dan in deze campagneperiode. En weet u, net zoals Sinterklaas weer terug zal varen naar Spanje, zal artikel 23 door welke coalitie dan ook met rust gelaten worden. Dat geloof ik, heilig.
Jeroen Dijsselbloem zei het al in 2008:
De overheid gaat over ‘het wat’; het onderwijs gaat over ‘het hoe’
En nog steeds gaat niemand over het waarom, zoal dat al zou bestaan. Waarom doen we in het onderwijs wat we doen, hoe we het doen. Ik blogde daar al over toen ik nog haar op mijn hoofd had. Een onderwerp waar morgen ongetwijfeld weer een kleuter iets leuks over gaat zeggen. De titel van deze blog luidde: “De Finnen hebben een waarom!” Dit nog voordat Pasi Sahlberg Nederland bezocht, de politiek zijn ideeën (bij gebrek aan eigen ideeën) omarmde en er nu helemaal niets meer van te zien is. Soms vraagt er wel eens iemand aan mij waarom ik niet fulltime brood ga bakken, als alles toch zo somber en zuur is als het gaat over ons onderwijs. Nou, somber en zuur? Dan tellen we de kleuters van mijn school niet mee. Die ongetwijfeld opgevrolijkt door weer een uitzending van het Sinterklaasjournaal, morgen enthousiast de klas binnen zullen komen. Of hij nu bestaat of niet. Voor de kleuters bestaat hij en iedere dag kun je weer opnieuw beginnen met geloven in Sinterklaas. Tot de verkiezingen dan. En denk er aan, wie stemt die krijgt lekkers, wie stout is een coalitie zonder ballen. En dat is Kerst, ballen.