Waarom ben jij nog geen Meester?
Kinderen eerst!
‘Wij adviseren het onderwijsstelsel te herijken vanuit de vraag wat onze kinderen voor onderwijs nodig hebben in de 21e eeuw”.
Het rapport van kwartiermaker Lodewijk Asscher begon hoopvol, vonden wij.
Kinderen eerst gaat volgens ons over het waarom van ons onderwijs, de bedoeling. Het waarom, dat waar leraren ‘s ochtends hun bed voor uit willen komen. Wij schreven hier tien jaar geleden een blog over. De titel: De Finnen hebben een waarom!
Asscher heeft de blog gelezen blijkt uit zijn rapport:
In landen met een heel ander onderwijsstelsel als Finland en Singapore, bestaat dit probleem (versnippering, gebrek aan sturing en gebrek aan solidariteit als het gaat om de bestrijding van het lerarentekort) niet.
We namen nog een kop koffie en gingen er eens goed voor zitten. Dat duurde niet lang.
Er is momentum voor verandering.
Het advies bevat concrete aanbevelingen met betrekking tot de organisatie van de aanpak van dat tekort.
De inzet van de interventiepakketten vraagt om een andere organisatiestructuur.
Ons advies is zo snel mogelijk de Realisatie Eenheid en RATO’s in te richten zodat de aanpak komend jaar kan gaan werken en zal bijdragen aan het terugdringen van de tekorten.
Kinderen eerst, toch? Kinderen eerst. Het wezenlijke van ons onderwijs, de bedoeling, de why, het waarom.
De toekomst van ons land wordt straks vormgegeven door de kinderen van nu. Kinderen die in het rapport van de kwartiermaker worden gereduceerd tot een organisatorisch probleem. Het probleem is dus vooral een organisatorisch probleem. Wij denken van niet.
Kinderen eerst leest voor ons als het reisverslag van de Titanic. Met deze aanpak gaan kinderen het eerst de reddingsboten in, want het onderwijs zinkt. Diep.
Vrouwen en kinderen eerst dan. Want Meesters, die zijn er straks helemaal niet. Maar dat is een ander verhaal.